We gaan weer naar huis. De dag begint in navolging van de andere hier in VicFalls rustig, Lekker ontwaken, goede douche, rustig eten, rekeningen betalen. We hoeven pas om 10:30 in de truck te zitten. Tijd zat. Dat betalen van de rekening is nog wel even een dingetje. Men heeft hier het liefst cash, zoals eerder geschreven, de banken hebben bijna geen geld en zo zijn de toeristen op meerdere manieren bron van geld, dus niet alleen de waarde maar ook van de fysieke vorm. Wij hebben echter aan het einde van de reis de benodigde dollars niet meer als cash, dus vallen we terug op het plastic geld. Maar daarvoor is een Internetverbinding nodig en die klappert hier ook nogal eens. Het gaat goed met onze betaling, maar 10 minuten daarna ligt de verbinding er weer eens uit. Maar zoals gezegd, voldoende tijd en alles komt weer goed.

Laatste keer de truck in en op weg naar het vliegveld van VicFalls, een half uurtje rijden. Ondanks het feit dat het een klein, ofschoon net vernieuwd, vliegveld is, moeten we er 3 uur van tevoren zijn, internationale vlucht. Bij de bus nemen we officieel afscheid van Chris, Evan en Bazz. Onze truck wordt nu weer naar Zuidafrika gereden, zij hebben een rit van 2 dagen voor de boeg. Bazz vliegt mee tot Joburg en neemt daar een trein richting zijn huis, hij heeft ook 2 dagen reistijd, vanuit Joburg naar Pretoria, daar een overnachting en dan nog een uur of twee bussen. Hij verwacht de truck dan te kruisen. Maar eerst begeleid hij ons nog even het laatste deel. We checken vlot in, de tassen doorgelabeld naar Schiphol en ik vraag en we krijgen een ruime plek bij de nooduitgang. Op het vliegveld zelf is weinig vertier, het is net nieuw maar het aantal winkeltjes is op een hand te tellen. Nog maar wat tikken, plaatsen kan overigens pas in Nederland, want open Internet is er ook niet aanwezig. In de drie uur dat we zitten te wachten hebben we een vliegtuig zien landen (de onze) en een zien opstijgen. Wel wat, maar ook miniem, verkeer van kleintjes. De vlucht naar Joburg is ook goed, Brithish Airways “operated by ComAir” doet zijn werk goed, lekkere snack, wat te drinken. Wel wordt het vliegtuig ontsmet. Er loopt een stewardess met een spuitbus achter zich houdend door het vliegtuig, adembenemend…. Op O. R. Tambo International Airport gaan wij dus de Internationaal transfer kant op en Bazz loopt de kant binnenlands op. Hij en zijn crew hebben het goed gedaan deze reis.

Tambo International is best wel groot, veel winkeltjes, enkele restaurants. We moeten hier negen uur zien door te brengen, met zitten, rondlopen en wat eten. De tijd verloopt langzaam, maar uiteindelijk is het tijd. Ze hebben hier een ondoorzichtelijke manier van boarden. We moeten naar gate 9 en 10. Negen zit afgeladen vol en tien dus helemaal leeg. We komen wat later aan en willen in 10 gaan zitten, dat mag dus niet, dat is alleen voor bussines class etc. Ik vertel de grondstewardess indringend dat ik een economy comfort stoel heb en daar ook wel wat voor verwacht en we mogen dus wel plaatsnemen. Boarden gaat met zones, 2 t/m 5, ook daar zit geen logica in. Je zou verwachten dat je eerst businessclass, gezinnen met kleine kinderen en gehandicapten en natuurlijk de veelvliegers die silver, gold of zelfs platinum leden zijn, laat boarden en en daarna het vliegtuig van achter naar voren vult. Maar neen, de zones lijken zich daar niets van aan te trekken met als gevolg lange rijen wachtende in het vliegtuig. Economy comfort plekken zijn ruim, maar vliegtuig is wel afgeladen, we hebben dus een buurman aan het gangpad, hij slaapt bijna de gehele vlucht. KLM verzorgt een kleine lunch, koffie en een cognac, dan een overlevingspakketje met water, tandenborstel en slaapmasker en daarna gaat het licht uit, maar nog niet bij ons, we kijken een filmpje en zakken langzaam weg. Als we wakker worden is al een mooi deel van de tijd verstreken. Als het licht weer aangaat en de luikjes open mogen bevinden we ons boven de Alpen, nog even een ontbijtje en dan zit de vlucht er weer bijna op. Landen doen we op de Kolderbaan, we zitten aan de verkeerde kant van het vliegtuig en hebben zicht op Alkmaar en het Uitgeestermeer.

In de bagagehal nemen we afscheid van de medereizigers, Jeroen en Michiel staan al klaar met de auto.

We zijn weer thuis !!! Eerst de verjaardag van Jeroen vieren met een etentje. Wassen en opruimen en daarna de foto’s ordenen. We zullen hier waarschijnlijk nog wel wat foto’s bij gaan plaatsen.