Voordat we richting Chobe gaan eerst nog even een rondleiding in een dorpje. Het is een facultatieve excursie en eigenlijk wilden we “uitslapen”. De nacht was echter kort, Nomad ging vroeg weg en wij waren wakker. Dus toch maar mee en daar hebben we geen spijt van. Dit dorp heeft het leuk aangepakt, buiten de eigenlijke nederzetting staat een demonstratie dorp, zeg een buitenmuseum als in Enkhuizen of Arnhem, klein maar fijn. Alle facetten van het oude leven worden belicht, de graanopslag, de muizen val, het kippenhok en de katten val, de dorps smid, compleet met blaasbalgen, de opa en oma hut waar kennis en kunde doorgegeven werd. Bezoek daar wordt afgesloten met zang en dans, maar niet nadat de medicijnman twee van onze gasten “onderzocht” heeft en bezweert dat ze veilig Afrika zullen verlaten en een lang leven krijgen.Hierna is het tijd voor een bezoek aan het moderne dorp, dat naast de ambachten eigenlijk niet veel verschilt, de methode van huttenbouw is dezelfde, alleen met een metalen dak i.p.v. een strooien. Dagelijks leven is niet veel veranderd, we komen eenzelfde graanopslag tegen als in het demodorp, alleen iets groter. Er wordt wat verteld over relaties en hiërarchie in het dorp, we kunnen nog wat ambachtelijk gemaakte schaaltjes kopen en daarna terug naar de camping.

Op de camping blijkt dat de truck en de camping niet op goede voet staan. Gisteren was er een van de grote ramen die sneuvelde waardoor daar nu een groot gat zit. Nu staat de chauffeur zich in het zweet te werken om een band te verwisselen. Dit levert wat problemen op, want het is zondag en de supermarkt sluit om 13:00. We hebben echter wel broodnodig vers brood nodig. Wederom een race tegen de klok. Uiteindelijk blijkt de eerste supermarkt geen brood te hebben en de tweede sluit ergens tegen zes uur. Lunch dienen we weer zelf te verzorgen, wij eten voor het eerst bij een KFC, kunnen we ook weer heel even mail checken en wat appen. We geven de laatste Namibische dollars uit aan knappe koffie, die worden elders niet aangenomen.

Grens met Botswana is wederom invullen van formulieren, Bazz had deze nog en had daarop diverse velden reeds ingevuld. Helaas is dit formulier nu niet meer geldig, alles moet overgeschreven worden. We hoeven nog steeds de aangekondigde entree niet te betalen. Wel dienen we alle schoenen tevoorschijn te halen en deze met de zool op een natte lap te desinfecteren

In Chobe komen we weer op een grote camping terecht, we hebben de beschikking over een overkapte kook en eet plek. Evan heeft beef, aardappel/ei salade, rijst en groene salade. Rest van de avond is traditioneel, kampvuur, borrel en harde kern.

Er is maar een stopcontact aanwezig, dat maak je overigens hier regelmatig mee. Ik ben blij dat ik een verdeeldoos heb meegenomen en mijn USB-lader 5 uitgangen heeft. Op deze manier kunnen meerdere mensen van dat ene stropcontact gebruik maken. Het is zaak dat telefoons en camera’s geladen blijven. Stukjes tikken tijdens de reis is onmogelijk. Ik schrijf dit nu op een van de laatste dagen in Victoria. Kan maar klaar zijn. Kijken of we op het vliegveld in Johannesburg wat foto’s kunnen selecteren en plaatsen, we moeten daar een kleine 8 uur doorbrengen voordat het vliegtuig richting Nederland gaat.

Volgende ochtend gaan we met zonsopgang het park in met enkele 4x4 jeeps (nou ja, een Japanse versie, de echte landrovers zie je wel, maar die zijn in de minderheid en lijken zich te richten op een duurder segment). Het is best wel een stukje rijden over de weg om daar te komen, dus voor dag en dauw uit de veren. Het is koud onderweg, maar er zijn dekens aanwezig, dus zo erg is dat niet. De chauffeur gids stelt zich voor als Jack en vertelt meteen dat het aan de natuur zal liggen wat we te zien krijgen. We volgen de rivierroute, wat inhoudt dat we in het begin diverse hippo’s zien zowel in als uit het water, enkele buffels, daarna gaat de route meer het land in. Ook dit is weer zo’n immens groot park waar het wild vrij kan rondlopen. Het is de laatste tijd relatief vochtig geweest en het wildlife heeft dus geen noodzaak om richting rivier te komen. Dit is ook te merken aan deze gamedrive, het is mooi maar de hoeveelheid/soorten wild is beperkt. Als er ergens een leeuw gespot wordt is het daar meteen drukker dan op de A2 en zie je toch niets. Uiteindelijk toch twee leeuwen gespot en daar stonden we geruime tijd alleen. Mooi. Daarnaast een groep impala’s en bavianen, deze leven in een soort symbiose, impala’s met een goede neus en bavianen met een sterk zicht en dat ook nog eens vanaf hoogte. Zij waarschuwen elkaar voor gevaar. Deze groep stond duidelijk in de “kijk uit, daar is wat” mode, alle koppen dezelfde kant op en veel kabaal van de apen. Ondanks goed speuren kunnen wij de oorzaak helaas niet zien. Resultaat van deze drive, naast bovengenoemd: giraffes, zebra’s diverse arenden en gieren, allerlei mooie vogels waaronder de vogel die symbool staat voor de vlag van Botswana, naam is me nu even ontschoten, Google zelf maar even voor naam en afbeelding, echt de moeite waard.

Terug in het kamp heeft kokkie zelf brood gebakken in een Dutch oven, en in een andere pot heeft hij een brood/gehakt/kaas schotel. Tot nu toe smaakt alles wat hij ons voorzet uitstekend en dat is goed, een leger marcheert tenslotte op zijn maag ;>)

In de middag een bootsafari, eigenlijk hetzelfde beeld, we komen wat wild tegen, maar dit zou een van de meest uitbundige bootsafari’s in dit deel van Afrika zijn. De buit blijft bij hippo’s, buffels, wat olifanten, vogels en krokodillen. De olifanten redden deze safari eigenlijk, er komt net een groep uit de bebossing, zij gaan een avondbad nemen, er zit divers klein grut bij. Echt een mooi gezicht. Op het eind hebben we ook een eenzame olifant die in mooi licht staat te eten terwijl er op de achtergrond een hippo zijn bek opentrekt. Ook een mooie herinnering

Hiermee is het bushgebeuren wel ongeveer klaar, hierna gaan we naar Vic Falls, een klein stadje met een grote waterval, een knap hotel met een zwembad waar je baantjes kan trekken en niet te vergeten onbeperkt stroom en wifi. We kijken er al naar uit