We moeten er weer vroeg uit, er zijn tamelijk veel transfers van de delta naar de weg vandaag, we moeten weer grenzen over en blijkbaar is het ritme nu eenmaal vroeg op staan. We worden tegenwoordig uit ons zelf omstreeks 5 uur wakker…. Hoezo vakantie ;>) De drill is wassen, tent opruimen eten en inladen, in dit geval weer de grote 4x4 truck die ons weer naar onze eigen truck gaat brengen. Het is bewolkt en best wel koud. Ik heb mijn lange broek gisteren tijdens de wandeling gescheurd, zelfs Fallraven g1000 stof is na een tiental jaren van intensief dragen en wassen op. Zit dus in mijn korte broek en krijg het zowaar koud in Afrika. Bij de truck aangekomen wordt alles weer overgeladen en gaan we weer op pad. Eerste stop is de lodge bij de Popa Falls om de sleutel terug te brengen. Dit komt overigens goed uit, want onze kok heeft zijn slippers daar vergeten. Volgende stop is de grens naar Namibië. Dit verloopt allemaal weer vlotjes. Formulier invullen met naam, paspoortnummer, soort vervoer, hoeveel geld je denkt uit te geven en waar je verblijft. We kunnen het onderhand bijna dromen. Wat hebben we het in Europa toch goed voor elkaar, open grenzen en een valuta. We hadden in Botswana Pula’s en in nu in Namibië weer Namibische dollars, die overigens gelijk staan met de Zuid-Afrikaanse Rand meer daar niet ingenomen worden….

Doel was een camping in de Caprivi, een strook die Namibië in de Duitse periode bedongen had om een uitgang naar de Indische oceaan te hebben. Helaas was generaal Caprivi even de Victoria Falls vergeten… Camping is groen en boomrijk. Tijdens het manoeuvreren met de truck sneuvelt er een raam door een terugverende tak van een boom. De camping heeft een mooie bar met een heerlijk zitje bij de rivier. De bar heeft een uitstekende witte wijn, Het vakantiegevoel is weer helemaal terug, zeker na een warme douche om de restjes van de delta weg te spoelen. Naast ons komt een Nomad bus te staan, deze zijn we meer tegen gekomen. Zij doen ongeveer dezelfde route als wij alleen in minder dan 3 weken. En dat merk je, ze komen laat binnen en zijn s’ochtends om 5 uur al zo ongeveer weer weg. Reizigers zijn ook een stukje jonger dan wij.

In de avonds het geijkte protocol, met een verschil. Onze Bazz is een groot vogelkenner en liefhebber. In de boom waar wij onder staan, zitten enkele uilen, deze horen we wel maar zien we niet. Nu heb ik een zaklamp van Giel mee, zeg maar een vliegtuigzoeklicht in handformaat en licht daarmee even de gehele boom bij. De foto’s en filmpjes kunnen zonder extra toevoeging gemaakt worden