We vertrekken weer eens met zonsopgang, snel wat ontbijten, tent opbreken en op weg, We doen nog een kleine gamedrive waarbij we opzoek gaan naar de dikdik, een heel klein bokje. Helaas spotten we die niet. Bij de uitgang van het park wordt de bus door een hond besnuffelt en wordt ook de vriezer gecontroleerd. Alles goed totdat blijkt dat er bij het betreden van het park een foutje is gemaakt. We hebben een dag te kort betaald. Het extra valt hier niet af te tikken, maar moet op de campsite gebeuren, daar is een kantoortje. Dus weer een half uur terug. We stoppen dit keer niet voor giraffes en olifanten. De tijd wordt op deze wijze krap, maar Chris rijdt stevig door. In verband met de tijd wordt ons verzocht om bij de supermarkt in Grootfontein zelf voor een lunch te zorgen. De volgende dagen zullen we geen winkels meer tegenkomen en in Botswana is er een stevige taks op rookwerk en alcohol, dus ook dat wordt naar behoefte ingeslagen. Aan de overkant van de supermarkt is een lokaal transferpunt voor vrachtwagens, taxi’s en bussen. Er staan talloze stalletjes waar men onbestemd eten verkoopt. Dat laten we aan ons voorbij gaan en gaan voor wat broodjes, salami, kaas en drink yoghurt. De lunch zelf wordt enkele uren later onder een boom aan de kant van de “snelweg” genuttigd. De weg is nu weer asfalt, een verademing bij de dirtroads van de afgelopen dagen. Op enig moment rijden we onder een zwarte boog door. Dit is echt een scheidslijn, vanaf nu is het echt donker Afrika. Dit heeft te maken dat onder een bepaalde lijn vee gehouden en verhandeld mag worden, daarboven mag het niet verhandeld worden in verband met mond en klauwzeer, dat door contact met b.v. buffels overgedragen wordt. De levensstandaard is dan ook meteen anders, de huisjes worden strooien hutjes, de dorpjes worden verzamelingen hutjes. Later horen we dat een dorp bestaat uit meerdere van die nederzettingen, die al dan niet omheind zijn. In elk van die nederzettingen is er iemand de chief en boven al die chiefs staat weer een opperchief. Familiebanden zijn hier sterk, verse genen komen uit omringende dorpjes en af en toe zelfs van ver. Men blijft echter wel graag binnen de stam of een stam die nabij staat.

Uiteindelijk komen we terecht in een luxe lodge, zonde dat we hier eigenlijk alleen eten en de nacht doorbrengen. Het reis, hoewel lang, is echter een verademing ten opzichte van de route die voorheen genomen werd. Relatief goede weg, hoewel de laatste honderd kilometer regelmatig geremd wordt voor vee dat op de rijweg loopt, of stukken ontbrekend asfalt waar we al dan niet door de berm omheen moeten. Lodge is nieuw, ligt aan de Okavango rivier, bij de Popa-falls. Het eten gaat in de vorm van een buffet, lekker met goed vlees en vis. Groenten komen uit eigen tuin. De mensen daar zijn terecht trots op dit. Toetje is speciaal, we hebben weer een jarige. Er wordt onder gezang en dans een taart binnen gebracht. Mooi om dat voor je verjaardag aangeboden te krijgen. Het blijft niet bij een lied, iedereen luistert aandachtig en bij de lion sleeps tonight wordt er stemming mee gezongen. De avond wordt doorgebracht met wifi, het is er weer eens aanwezig!!! Ikzelf ben echter bezig met een reisgenoot die haar geheugen-kaarten al bijna vol heeft. Er wordt een reserve kopie gemaakt op de laptop en een USB-stick zodat ze met vertrouwen de kaartjes kan hergebruiken. Verder moet er voor morgen een kleine reistas gemaakt worden, we gaan namelijk in Botswana naar de Okavango delta en slapen daar op een eiland in de delta zelf.