Betta is de bestemming voor vandaag. Ontbijt in het hotel, we vertrekken niet echt op tijd, de uiteindelijke bestemming is uiteindelijk Sesriem, maar dat is eigenlijk te ver voor een dag, vandaar de “tussenstop”. Om 9:30 de truck in, door naar de Spar en daar nog wat inkopen doen, bij de campsites waar we heen gaan is niets te krijgen. We slaan dus wat wijn, bier, cola en een hartversterkertje in. Biertje om het stof van de reis weg te spoelen, bij het eten drinken we een wijntje en bij het kampvuur heb je wel trek in wat sterkers. Het is afzien dat trekken door donker Afrika.

Stukje buiten Luderitz draait de truck een gravelweg op en spreekt Bazz: zo dat was het laatste asfalt voor 3 dagen. De rest rijden we over gravel en dirtroads. Dat klink erger dan het is, weliswaar trilt de truck te erg om bijvoorbeeld te schrijven of te tikken, maar het is zeker niet zo erg dat je vullingen uit je kiezen trillen. Het uitzicht veranderd steeds, van zand naar rots naar stenig naar leeg naar groener. En met het groener komen ook de beesten, wij hebben al diverse malen spies en springbokken, maar nu wordt er ook regelmatig gestopt voor andere beesten, wilde paarden, een blinde singvalk, spitsbokken, struisvogels. De republikeinswever maakt hangende nesten waar ze met velen in wonen en nestelen, het nest wordt half zo groot als een boom, gebeurt dus ook wel dat de takken het niet meer houden en het nest valt. Erg speciaal was het zien van een zwarte arend, die had de reisleider, Bazz ook slechts eenmaal gezien 11 jaar geleden.

De lunch wordt weer ergens onderweg genuttigd, en in de middag draaien we Betta binnen, dit is dus een boerderij met een overslag voor koeien en schapen, deze huizen in kralen naast het huis. We worden enthousiast begroet door enkele honden, twee hazewinds en een kolossaal beest van voor ons onbestemde makelij, zeker 80 cm schofthoogte. Daarnaast is er een klein winkeltje voor de basale dagelijkse behoeftes enkele huisjes en een campsite. Dit moet je als volgt zien, een overkapping waar een auto onder kan staan, een plek om te koken (vuurplaats en sink) en een plek waar je je stoeltje uit de wind kan neerzetten, want waaien wil het hier wel. De boer heeft dan ook een leuke windmolen gebouwd, deze is hoorbaar aan het werk. We besluiten de tent in zijn zak te laten en onze matjes uit te rollen op de overkapping. We slapen dus weer onder de blote hemel bewaakt door de honden die in de tussentijd goede maatjes zijn met iedereen uit de groep.